Yer Fıstığında Aspergillus Kök Boğazı Çürüklüğüne Karşı Çeşitli Uçucu Yağların in vitro Antifungal Etkileri

Özet

Bitki patojeni funguslarla mücadelede sentetik fungisitler, ürün verimini artırarak istikrarlı üretim ve pazar kalitesi sağlayabilir. Ancak fungisit kullanımındaki artış, fungisite toleranslı patojen türlerinin gelişmesine ve gıda zincirinde güvenli sınırların üzerinde fungisit kalıntılarının birikmesine yol açmıştır. Bu durum, sentetik fungisitlere alternatif olarak geliştirilen fungal hastalıklarla mücadele yöntemlerine olan ihtiyacı vurgulamaktadır. Bu alternatifler arasında, uçucu yağlar ve ekstraktlar gibi bitkisel kaynaklı bileşikler yer almaktadır. Uçucu yağların, hem insan hem de bitki patojenlerine karşı güçlü antifungal etkiye sahip olduğu bilinmektedir. Aspergillus niger, yer fıstığında Aspergillus kök boğazı çürüklüğüne neden olan, toksin üreten bir fungal hastalık etmenidir. Bu çalışmada, Foeniculum vulgare, Lippia citriodora, Origanum majorana, Origanum minutiflorum, Origanum onites, Origanum syriacum, Origanum vulgare, Salvia aramiensis ve Thymus syriacus bitkilerinden elde edilen dokuz farklı uçucu yağın (EO) in vitro koşullar altında A. niger’e karşı antifungal etkileri değerlendirilmiştir. Bu uçucu yağlar, A. niger’in misel gelişimi üzerindeki etkilerine göre incelenmiştir. Fungusun spor süspansiyonu PDA ortamına yayılmış, uçucu yağlar antimikrobiyal duyarlılık test disklerine emdirilmiş ve antifungal etkileri belirlenmiştir. Test edilen dokuz uçucu yağ arasında, O. vulgare uçucu yağı, 49,33 mm’lik inhibisyon zon çapı ile en yüksek antifungal etkiyi göstermiştir. Bununla birlikte, T. syriacus, O. onites, O. syriacum ve O. minutiflorum uçucu yağları sırasıyla 48,67, 47,00, 46,33 ve 43,33 mm’lik inhibisyon bölgesi çapları ile nispeten daha düşük antifungal etkinlik göstermiştir. Bu çalışmanın sonuçları, bitki uçucu yağlarının fungal hastalıkların mücadelesinde yeni ajanlar geliştirmeye yönelik araştırmaları teşvik etmede değerli olabileceğini ortaya koymaktadır. Ancak, A. niger’e karşı in vivo uygulama koşullarını optimize etmek için daha fazla analiz gerekmektedir.